Haai lieve Foodness Family! In deze blog wil ik het graag met jullie hebben over cheating. Daarmee bedoel ik niet ‘cheating on your boyfriend’, dat dat even duidelijk mag wezen. Dat gaat mij namelijk helemaal niets aan. Wat ik wel bedoel met ‘cheaten’ is iets heel ongezonds eten, terwijl die van je ‘dieet’ eigenlijk niet mag. ‘Vies doen’, noemt mijn moeder dat ook wel. ‘Doe nou niet zo vie-hies!’, roept ze dan ook als pap nog voor het ontbijt een roze koek naar binnen schuift. Ach ja, de beste man kan het hebben.

 

‘Cheaten’ is even al je dieetregels bewust over boord gooien. Zo bestaat er binnen bepaalde diëten een heuse ingeplande ‘cheatdag’. Daarbij prop je op 1 dag van de week alles naar binnen (kapsalon, pizza, liters Ben & Jerry’s) wat je de rest van de week niet mocht (want alleen eieren en sla), maar waar je zo naar snakte. Van ‘cheating’ is dus vaak alleen sprake wanneer je op dieet bent; een dieet waaraan restricties zijn verbonden. Ga je je boekje te buiten en lap je de regels van dat dieet aan je laars, dan ben je aan het ‘cheaten’. Een voorbeeldje: je dieet vertelt je dat je geen bewerkte suikers mag eten. Vind je jezelf op een zaterdagavond in je joggingbroek op de bank met een slechte film en een bak Ben & Jerry’s, reken dan maar dat jij aan het cheaten bent, dame!

 

Herken je dit? Lees dan even verder!

 

‘Cheaten’ kan ook soort van per ongeluk, zeg maar ongepland, gebeuren. Totaal in strijd met je dieetregels deed je zomaar ineens ‘vies’. Daarna voelde je je natuurlijk %&*, want die reep chocola mocht helemaal niet. Baal, baal baal! Uit pure frustratie werk je nog maar een tweede reep chocola weg en later een derde, want tja, je hebt het voor vandaag toch al verpest. Voor je het weet ben je van ’s ochtends tot ’s avonds ‘vies aan het doen’; het hek was toch al van de dam. ’s Avonds kan je schuldgevoel niet groter zijn. Soms, heel soms, ga je de volgende dag door onder het motto ‘dan maar even ervan genieten’ en voor je het weet ben je totaal out of control.

 

Nu je helemaal door hebt wat cheaten is, rijst nu mijn vraag: cheat jij weleens? Gooi jij weleens al je dieetregels overboord? Zondig je weleens?

 

 

Mocht je nu denken: Ans heeft hier vast nooit last van, die eet zo gezond, die cheat nooit! Inderdaad, ik cheat nooit! Echt? Echt! Doe ik dan nooit eens vies? Eet ik dan nooit eens een reep minder gezonde chocola? Kun je mij nooit met een bak Ben & Jerry’s betrappen? Zeker wel! Ik heb heus niet altijd de tijd om mijn gezonde variatie op de chocoladereep te maken; er verdwijnt dan ook weleens wat minder gezonde chocola in mijn buikje – om maar even een voorbeeld te noemen. Eet ik dan zomaar alles wat los en vast zit? Nee, ook dat niet. Ik eet bewust, stop niet zomaar alles in mijn mond. Ik weet wat goed voor mij is en wat minder goed voor mij is. Sommige dingen laat ik staan omdat mijn huid en darmen er sterk op reageren. Andere dingen laat ik staan of eet ik met mate, simpelweg omdat ik niet aan wil komen en nu als model nu eenmaal in de monstermaatjes moet passen.

 

Wat ik echter niet doe, is dit ‘cheaten’ noemen. Psychologisch gezien vind ik dit namelijk een heel ongelukkige term. ‘Cheaten’ doet namelijk vermoeden dat je iets doet dat eigenlijk niet mag, iets stouts. En je weet: dingen die niet mogen, die je jezelf ontzegt, die verboden zijn, die zijn interessanter dan dingen die mogen! Wat betreft eten wordt de behoefte aan ‘verboden’ eten alleen maar sterker. Vroeg of laat ‘breek’ je en in plaats van het bij een blokje te houden, prop je jezelf vol als een hamster op overlevingstocht. Daarna voel je je rot, want je deed iets wat niet mocht. Daarna is het alleen maar moeilijker om weer een beetje normaal met eten om te gaan.

 

Ik pleit er daarom voor om de hele term ‘cheaten’ af te schaffen. En om gewoon ‘vies’ te doen wanneer je daar zin in hebt; niet uitstellen, maar toegeven. Zo is het veel makkelijker om maat te houden en houd je negatieve gevoelens buiten de deur.

 

Geniet!

 

Liefs,

Angela