Zevenendertig jaar ben ik als ik mijn vakantie doorbreng in Portugal. Een heerlijk land. We zijn er drie weken en hebben een fantastische tijd: lekker wandelen, beetje rondtoeren, strand, mooie stadjes, je kent het wel. Helemaal goed. Nou ja, bíjna helemaal goed. Want als vegetariër (geen vlees en geen vis) heb ik er wel wat op aan te merken. Het is eind jaren negentig en de ervaring uit voorgaande vakanties leert dat veel Europese landen inmiddels enige rekening houden met vleeslozen. Alleen Portugal nog even niet. 

 

Drie weken trekken we er rond, dat zijn 21 dagen en 21 nachten. En twintig keer gaat het ’s avonds bij het diner in een willekeurig stadje, in een willekeurig restaurant als volgt. In mijn beste Portugees meld ik dat ik geen vlees en geen vis eet en vraag wat men voor mij kan klaarmaken. En twintig keer is het charmante antwoord in zangerig Portugees: "Zal ik dan een omelet voor u maken’"? Waarna er een omelet wordt geserveerd. En echt: ik zie de meest fantastische varianten voorbij komen. Met kaas, met groenten, met verse kruiden, dun, dik, smeuïg of juist wat compacter, met de lekkerste frietjes of de meest gezonde salades. Smullen. 

 

 

Alleen, tja, hoe zal ik het zeggen. Ik wil niet ondankbaar klinken, maar na een dag of tien is enige afwisseling toch wel welkom. En bovendien: dan begint zich ook langzaam maar zeker een ei-allergie te openbaren. Nooit eerder meegemaakt: aan de binnenkant van mijn ellebogen zijn blaasjes en rode vlekken zichtbaar die zich na elk diner verder uitbreiden. Al krabbend en wrijvend vraag ik de volgende avond of men misschien iets met kaas of bonen klaar kan maken. Even lijkt het dat de boodschap is begrepen. En vervolgens krijg ik een heerlijke… omelet met kaas en bonen geserveerd.  

 

Nou ja, om een lang verhaal kort te houden: twintig dagen eet ik omelet. Alleen de laatste dag verblijven we in Lissabon en laat de reisgids nou toch vermelden dat ze daar een hindoestaans restaurant hebben, met vegetarisch menu. Dat het een uur lopen is vanaf het hotel maakt me niet uit. Dat het duur is ook niet. Zelden zo lekker gegeten. En in de tijd daarna zelden zo lang geen omelet voor mezelf klaargemaakt.